Podczas ostatniego, sierpniowego spotkania bolechowickiego klubu książki rozmawialiśmy o „Opowiadaniach bizarnych” Olgi Tokarczuk. Opinie uczestników były podzielone, co prowadziło do ożywionej i wieloaspektowej dyskusji.
„Opowiadania bizarne” to zbiór dziesięciu opowiadań, które wpisują się w charakterystyczny dla autorki styl – pełen surrealizmu, głębokiej refleksji oraz balansowania na granicy rzeczywistości i fantazji. Olga Tokarczuk tworzy światy, które zaskakują dziwnością i nieprzewidywalnością, jednocześnie dotykając fundamentalnych zagadnień ludzkiej natury, przemijania, życia i śmierci. Znajdziemy tu mieszankę różnych gatunków – od science fiction i opowieści z pogranicza baśni, po teksty zakorzenione w realiach historycznych. Każde z opowiadań to osobna historia, a jednak wszystkie łączy wspólna cecha: bizarny, czyli dziwaczny i niepokojący, charakter wydarzeń i postaci.
Jednym z największych atutów książki jest niezwykły język autorki. Tokarczuk pisze poetycko, w sposób plastyczny budując atmosferę niepokoju i tajemnicy. Opowiadania są pełne niedopowiedzeń, co sprawia, że czytelnik musi samodzielnie zgłębiać sens i symbolikę poszczególnych wydarzeń.
